Opis zwierzęcia

Rusałka żałobnik (Nymphalis antiopa), zwana także żałobnicą, to fascynujący motyl z rodziny rusałkowatych, który wyróżnia się nie tylko swoim wyjątkowym wyglądem, ale i ciekawym cyklem życiowym. Ten gatunek można spotkać w różnych częściach świata, w tym w Europie, Azji, Ameryce Północnej oraz w północnych obszarach Afryki. Jego preferowane siedliska to lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza te bogate w wierzby, topole i olchy, które są kluczowe dla rozwoju gąsienic.
Rusałka żałobnik jest motylem o dość dużych rozmiarach, gdyż rozpiętość jej skrzydeł może osiągać od 62 do 75 mm. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest barwa skrzydeł, która oscyluje między ciemnobrązowym a czarnym kolorem, z wyraźnym, żółtym pasem biegnącym wzdłuż krawędzi zewnętrznych skrzydeł. Dodatkowo, na skrzydłach widnieją niebieskie plamki, które dodają im uroku. Wierzchołki skrzydeł są zaokrąglone, co jest kolejnym charakterystycznym elementem wyglądu tego motyla. Spód skrzydeł ma bardziej stonowaną kolorystykę, co pozwala motylom na lepsze kamuflowanie się w środowisku naturalnym.
Rusałka żałobnik jest gatunkiem jednorocznym. Dorosłe osobniki pojawiają się późnym latem i są aktywne do pierwszych przymrozków, po czym szukają schronienia na zimę. Ciekawostką jest, że potrafią one przetrwać zimę w stanie hibernacji, co nie jest często spotykane wśród motyli w Polsce. Wiosną, po wybudzeniu, rusałki żałobniki rozpoczynają okres godowy i składanie jaj, co zwiastuje kolejne pokolenie.
Gąsienice rusałki żałobnika są społeczne w młodym wieku, co oznacza, że żyją grupowo. Ich głównym pokarmem są liście wyżej wymienionych drzew liściastych. Gąsienice mają atrakcyjny wygląd – są czarne z jaskrawymi, żółtymi lub pomarańczowymi plamkami i pasami, a także pokryte są drobnymi włoskami, które mogą być drażniące dla drapieżników.
Rusałka żałobnik, podobnie jak wiele innych motyli, pełni ważną rolę w ekosystemie. Jest nie tylko zapylaczem wielu roślin, ale również ważnym elementem łańcucha pokarmowego, służąc za pożywienie dla ptaków i innych drapieżników. Ochrona jej naturalnego środowiska jest kluczowa dla zachowania różnorodności biologicznej i utrzymania zdrowych ekosystemów.
Mimo że rusałka żałobnik nie należy do gatunków zagrożonych, zmiany klimatyczne, utrata siedlisk oraz stosowanie pestycydów mogą mieć negatywny wpływ na jej populacje. Dlatego też ważne jest podejmowanie działań mających na celu ochronę jej naturalnego środowiska oraz promowanie praktyk przyjaznych dla motyli i innych zapylaczy.