Wagi i miary

Opis zwierzęcia

Sieweczka obrożna (Charadrius hiaticula) to mały, zwinny ptak należący do rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), zamieszkujący różnorodne siedliska na wybrzeżach morskich, estuariach, a czasami także na słodkowodnych bagnach i rzadziej na obszarach daleko od wody. Jest to gatunek wędrowny, którego obszary lęgowe rozciągają się od północnej i zachodniej Europy aż po Arktykę, zimowiska zaś znajdują się głównie na wybrzeżach zachodniej i południowej Europy, Afryki oraz południowo-zachodniej Azji.

Charakterystyczną cechą wyglądu sieweczki obrożnej jest jej upierzenie oraz proporcje ciała. Ptak ten osiąga długość około 18-20 cm, a jego rozpiętość skrzydeł wynosi około 50-57 cm. W upierzeniu dominuje szaro-brązowy kolor na grzbiecie i skrzydłach, co pozwala ptakowi doskonale maskować się w otoczeniu piasku i kamieni. Brzuch oraz pierś są natomiast jasne, prawie białe, co stanowi kontrast z ciemniejszym grzbietem. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech sieweczki obrożnej jest czarna obroża na szyi, od której wzięła swoją nazwę, a także czarny pas na piersi. Oczy ptaka są duże, z ciemnym, prawie czarnym tęczówkami, co w połączeniu z białymi paskami na głowie nadaje mu wyrazisty wygląd.

Sieweczka obrożna jest ptakiem monogamicznym, co oznacza, że tworzy pary na jeden sezon lęgowy. Gniazdo stanowi niewielkie zagłębienie w ziemi, często po prostu płytki dołek wyściełany drobnymi kamieniami, muszelkami lub fragmentami roślin. W jednym lęgu zazwyczaj znajduje się od 3 do 4 jaj, które są inkubowane przez obydwoje rodziców przez okres około 25 dni. Młode są nidokolne, co oznacza, że opuszczają gniazdo krótko po wykluciu, ale przez pewien czas są jeszcze zależne od opieki rodziców.

Odżywianie sieweczki obrożnej opiera się głównie na dietę bezkręgowców, takich jak owady, ich larwy, małe skorupiaki oraz różnego rodzaju mięczaki. Ptak ten poszukuje pożywienia, przeszukując płytkie wody, mokre piaski czy muły, często biegając z charakterystyczną zwinnością, a następnie gwałtownie zatrzymując się, aby złapać zdobycz.

Sieweczka obrożna, mimo że nie jest gatunkiem zagrożonym na skalę globalną, stoi w obliczu wielu wyzwań związanych z utratą siedlisk, zakłóceniami w miejscach lęgowych spowodowanymi przez działalność ludzką oraz zmianami klimatycznymi, które wpływają na dostępność pokarmu i miejsca do gniazdowania. Ochrona jej siedlisk, zwłaszcza na obszarach lęgowych i zimowisk, jest kluczowa dla zachowania stabilnych populacji tego interesującego gatunku ptaka.