Opis zwierzęcia

Błotniarka moczarowa (Galba truncatula), znana również pod nazwą ślimak moczarowy, to niewielki gatunek ślimaka wodno-lądowego, należący do rodziny błotniarkowatych (Lymnaeidae). Jest to organizm o dużym znaczeniu ekologicznym i epidemiologicznym, gdyż pełni rolę żywiciela pośredniego dla różnych pasożytów, w tym dla przywry wątrobowej (Fasciola hepatica), która może infekować bydło oraz ludzi.

Wygląd:
Błotniarka moczarowa posiada stosunkowo małą, delikatnie zbudowaną muszlę, której długość zazwyczaj nie przekracza 1,5 cm. Muszla ma kształt owalny, zakończony jest nieco spiczasto, co nadaje jej charakterystyczny wygląd. Kolor muszli może wahać się od jasnobrązowego do ciemnobrązowego, często z widocznymi, ciemniejszymi paskami biegnącymi wzdłuż spirali. Otwór muszli jest stosunkowo szeroki, a jego krawędź nie jest zagięta na zewnątrz.

Siedlisko:
Gatunek ten preferuje wilgotne, bagniste tereny, często można go znaleźć na brzegach strumieni, rowów, stawów, a także na zalewanych łąkach. Błotniarka moczarowa jest przystosowana do życia w zmiennej dostępności wody, dzięki czemu może przetrwać okresy suszy, zakopując się w mule lub pod roślinność wodną.

Rozmnażanie:
Błotniarka moczarowa jest hermafrodytą, co oznacza, że jeden osobnik posiada zarówno narządy rozrodcze męskie, jak i żeńskie. Mimo to, do rozrodu konieczne jest sparowanie dwóch osobników. Po złożeniu jaj, z których wykluwają się młode ślimaki, następuje stosunkowo szybki rozwój osobników młodocianych.

Rola ekologiczna i epidemiologiczna:
Błotniarka moczarowa pełni kluczową rolę w ekosystemach wodnych i mokradłowych, będąc zarówno konsumentem detrytusu, jak i ofiarą dla różnych drapieżników. Jednakże jej znaczenie epidemiologiczne wynika przede wszystkim z roli żywiciela pośredniego dla pasożytów. Ślimaki te zakażają się, spożywając mikroskopijne larwy pasożytów, które następnie rozwijają się w ich wnętrzu. Zainfekowane błotniarki mogą przyczyniać się do rozprzestrzeniania chorób na zwierzęta hodowlane i ludzi, co czyni je ważnym elementem w badaniach nad kontrolą chorób pasożytniczych.

Zagrożenia:
Zmiany środowiskowe, utrata siedlisk naturalnych, zanieczyszczenie wód oraz intensyfikacja rolnictwa są głównymi zagrożeniami dla błotniarki moczarowej. Pomimo jej zdolności adaptacyjnych, szybkie zmiany ekosystemów mogą negatywnie wpływać na populacje tego gatunku, co z kolei może mieć wpływ na dynamikę chorób pasożytniczych w środowisku.