Status zagrożenia

Opis zwierzęcia

Mewa polarna (Larus glaucoides thayeri), znana również jako mewa Thayera, to interesujący i stosunkowo mało znany podgatunek mewy bladomantelowej, który zamieszkuje obszary północno-zachodniej części Ameryki Północnej oraz północno-wschodnią Syberię. Ta ptasia osobliwość zasługuje na uwagę ze względu na swoje unikalne cechy i zachowania, które odróżniają ją od innych przedstawicieli rodziny mewowatych.

Opis fizyczny:
Mewa polarna osiąga długość ciała od 55 do 66 cm, a rozpiętość jej skrzydeł waha się od 130 do 158 cm, co czyni ją średniej wielkości przedstawicielem mew. Jej upierzenie jest głównie białe, z charakterystycznymi szarymi plecami i skrzydłami, które kontrastują z resztą ciała. Wyróżniającą cechę stanowi także stosunkowo ciemna "maska" na głowie, która jest jednak mniej wyrazista niż u niektórych innych gatunków mew. Dziób jest żółty z czerwoną plamą na dolnej szczęce, co jest typowe dla wielu mew, natomiast nogi mają jasnoróżowy kolor.

Środowisko życia:
Mewa polarna preferuje chłodne środowisko arktyczne i subarktyczne, w tym lodowate wybrzeża i wyspy. Latem, w okresie lęgowym, można ją znaleźć na terenach skalistych i żwirowych, gdzie zakłada gniazda. Zimą natomiast, ptaki te migrują na południe, docierając do wybrzeży północnego Atlantyku i Pacyfiku, gdzie poszukują pożywienia w strefie przybrzeżnej, na otwartym morzu, a także na wysypiskach śmieci.

Dieta:
Mewa polarna jest wszystkożerna. Jej dieta składa się z ryb, skorupiaków, mięczaków, owadów, a czasami także z odpadów produkowanych przez ludzi. W okresie lęgowym może również żerować na jajach i pisklętach innych ptaków.

Zachowanie:
Podobnie jak inne mewy, mewa polarna jest ptakiem towarzyskim, zwłaszcza poza sezonem lęgowym, kiedy to gromadzi się w duże, hałaśliwe kolonie. W okresie rozrodu, mewy te wykazują silne instynkty terytorialne, broniąc swoich gniazd przed intruzami. Są znane z inteligencji i zdolności adaptacyjnych, co pozwala im na przetrwanie w trudnych warunkach arktycznych.

Rozmnażanie:
Sezon lęgowy mewy polarnej rozpoczyna się wczesnym latem. Gniazda, zwykle zbudowane z kamieni, roślinności i innych dostępnych materiałów, umieszczane są na ziemi w miejscach oferujących pewną ochronę. Samica składa zazwyczaj od 2 do 3 jaj, które są wysiadywane przez obydwoje rodziców przez około trzy tygodnie. Pisklęta, które są gniazdownikami, opuszczają gniazdo niedługo po wykluciu, lecz pozostają pod opieką rodziców, aż do osiągnięcia zdolności do samodzielnego latania.

Ochrona:
Mewa polarna nie jest obecnie uznawana za gatunek zagrożony, jednak jak wiele innych ptaków arktycznych, może być narażona na zmiany klimatyczne i zanieczyszczenie środowiska. Monitoring populacji i ochrona ich naturalnych siedlisk są kluczowe dla zapewnienia przetrwania tego fascynującego podgatunku mewy.